جامعیت آموزش قرآن

زنگ قرآن:
1)در زنگ  قرآن  به  هیچ  وجه  آموزش قرائت وحفظ وتجوید وصوت هدف ما نیست.
کار اصلی ما آموزش روش خواندن قرآن است.
2)درزنگ قرآن ما نمی خواهیم به دانش آموزان قرآن درس بدهیم بلکه ابزار را به آن ها می دهیم 
و فقط استفاده از ابزار را به دانش آموزان آموزش می دهیم.
ابزار  کار ما توجه وعادت دادن 
دانش آموزان به خواندن با توجه به حرکت ها است.
3) در زنگ قرآن معلم باید از خود بپرسد:آیا توانسته ام کاری کنم که دانش آموزانم با 
قرآن انس بگیرند؟
4)کار ما آموزش مفهوم پیام های قرآنی نیست بلکه باید 
با جلب توجه دانش آموزان به شکل های مربوط به پیام ها ،آن ها را به اندیشیدن وادار
 کنیم یعنی اندیشه کردن در آیات
 قرآنی را به آن ها آموزش دهیم نه معنی پیام های قرآنی را.
5)در تدریس با لوحه برای هر لوحه بیشتر از چند 
دقیقه نباید وقت بگذاریم.چون در واقع در این قسمت هدف ما فقط    
 آموزش با توجه به حرکات و اتصالات است واگر وقت بیشتری به این قسمت اختصاص دهیم از 
هدف اصلی دور شده ایم و بچه ها عبارت را حفظ می کنند. 
6) تفاوت رو خوانی و روانخوانی 
رو خوانی مقدمه روان خوانی است . رو خوانی 
یک تجربه ی دیداری است و روان خوانی یک تجربه شنیداری .
در روخوانی همیشه با عبارت جدید سر و کار داریم، 
اما در روان خوانی عبارات تکراری خوانده می شوند.کسانی که از طریق آموزش دیداری
 قرآن را یاد می گیرند
 به مرور زمان تسلط خواندن تمامی سوره ها را کسب میکنند.
اما کسانی که از طریق آموزش شنیداری قرآن را یاد میگیرند،
سواد قرآنی به مفهوم واقعی آن را کسب نمی کنند.

راه کارهایی برای انس دانش آموزان با قرآن :

1)ارتباط بر قرار کردن بین موضوعات مختلف درسی و آیات قرآن.
2)اختصاص فضایی در سالن مدرسه به قرآن و تزئین آن جا بوسیله ی آیات قرآن 
،مسابقات قرآنی و.....
3)تهیه ی قرآن کم علامت برای دانش آموزان (پایه سوم تا ششم) و تشویق آن ها برای 
خواندن روزانه ی قرآن 
4)شرح فضائل تلاوت برخی از آیات به زبان ساده برای دانش آموزان.
5)بیان داستان هایی در باره ی فواید انس دائمی با قرآن برای دانش آموزان .
6)تهیه طرح تشویقی گروهی مخصوص تلاوت قرآن .
7)برگزاری مسابقات روان خوانی قرآن در مدرسه .
8)استفاده از احادیث و اشعار زیبا برای ایجاد انگیزه در دانش آموزان در زنگ قرآن.
9)تجلیل از دانش آموزانی که درزمینه ی قرآنی فعال هستند.


میترا گنج ده